Euskal olerkiak (eskolarakoak)

Esta entrada ha sido adaptada y mejorada en...

Hurrengo helbidean... egokitua eta azkoz hobeto dago:

https://kontxakarrantza.blogspot.com.es/2018/03/euskal-olerkiak-lhko-ikasleekin.html

    "Lagun bat"    
     (Kirmen Uribe)

Bada gorroto dudan lagun bat.
Zuhaitzean gora egin nahi dudanean
"ez, ez, ez, hobeto ez, " esaten dit,
"laprast eroriko zara lurrera".
Bada gorroto dudan lagun bat.
Futbolean jolastu nahi dudanean
"ez, ez, ez, hobeto ez," esaten dit,
"ipurdi azpitik sartuko dizute gola".
Bada gorroto dudan lagun bat.
Gustuko neskarengana hurreratzean
"ez,ez,ez, hobeto ez, " esaten dit,
"ez du zurekin nahiko berak".
Bada gorroto dudan lagun bat.
Anaia txikiari musu eman nahi badiot
"ez, ez, ez, hobeto ez" esaten dit
"esnatu egingo duzu umea".
Bada gorroto dudan lagun bat.
Lagun horren izena Lotsa da.
"Ez, ez, ez, inola ez " esaten diot gauero
"bihar, bihar ez dizut kasurik egingo ... bada.

   "Notak paper solte batean"   
 (Kirmen Uribe) 

Gogoratu etxera luze gabe deitzea.

Kaina-bera luzeak mugitzen ikustea.

Neure burua hainbeste berriz ez zigortzea.

Azken trena galdu eta hurrena itxarotea.

Zauritutako eskuak errekan garbitzea.

Tristura gabe pozik ez dela jakitea.

Goizaren beirazko laztana muxuan sentitzea.

Deabruaren eskaintzak noizbehinka onartzea.

Agian dena aldatzen ahal da.

Agian nonbait biderik bada.

Gogoratu traba egiten dizun horretaz mintzatzea.

Ubarroiei begira isilik geratzea.

Beldur eta zalantzei eskua luzatzea.

Norabiderik gabe bakarrik gidatzea.

   "Munduari begiratzeko"   
 (Kirmen Uribe) 

Munduari begiratzeko modu bat, 

laguntzarrekin kantatzeko modu bat, 

horman eguzkia hartzeko modu bat, 

itxaroten jakiteko modu bat.

Pagoak ukitzeko modu bat,

 azalak irakurtzeko modu bat,

 hego-haizea usaintzeko modu bat,

 autoan negar egiteko modu bat.

Ez onena agian,

 ez ederrena agian,

 zaharregia, txikiegia agian.

Begietara begiratzeko modu bat, 

galderak egiteko modu bat, 

eskutik heltzeko modu bat,

amets egiteko modu bat.

Ez onena agian,

 ez ederrena agian,

zaharregia, txikiegia agian,

agian.

   "Maite zaitut, ez"   
 (Kirmen Uribe) 

Berrogei urtez labe garaietan lan egin arren,

barru-barrutik,

baserritarra izaten jarraitzen zuen.

Urrian, etxeko balkoian

soldagailuarekin

piper gorriak erretzen zituen.

Denak isilarazten zituen

haren ahots ozenak.

Alabak egiten zion soilik aurre.

Ez zuen inoiz maite zaitut esaten.

Tabakoak eta altzairuaren hautsak ahots-kordak urratu zizkioten. 

Mitxoleta bi hostoak galtzen.

Alaba beste hiri batera ezkondu zen.

Erretiratuak oparia zekarren.

Ez errubirik, zeta gorririk ezta ere.

Urtetan lantegitik ebatsi zituen piezak.

Soldagailuarekin altzairuzko ohea josi zuen, ezari-ezarian.

Ez zuen inoiz maite zaitut esaten.

    "Kukua"    

 (Kirmen Uribe) 

 Apirilaren hasieran entzun zuen aurrena kukua.

Urduri zebilelako beharbada,

 kaosa ordenatzeko ¡oera horrengatik beharbada,

kukuak zein notatan kantatzen zuen jakin nahi izan zuen.

 Hurrengo arratsaldean, hantxe zegoen basoan zain, 

diapasoia eskuan, kukuak noiz kantatuko.

Diapasoiak ez zioen gezurrik.

Si-sol ziren kukuaren notak.

 Aurkikuntzak bazterrak astindu zituen. 

Mundu guztiak frogatu nahi zuen benetan 

nota horietan kantatzen ote zuen kukuak. 

Baina neurketak ez zetozen bat.

Bakoitzak bere egia zuen.

  Fa-re zirela zioen batek, Mi-do besteak.

 Ez ziren ados jartzen.

Bitartean, kukuak kantari jarraitzen zuen basoan:

ez si-sol, ez fa-re, mi-do ezta ere.

Mila urte lehenago bezala,

 kukuak kuku, kuku kantatzen zuen.

   "Itzul ezazue"    
    (Kirmen Uribe) 

Eta hego haizeak eramango nauen egunean

itzul ezazue ene gorpua sorterrira,

ehortzi itsasertzeko adiskideen hilobian,

gogo oneko jendez inguraturik:

arrantzaleekin,

drogazaleekin,

idazlearekin.

   "Hiru bertso amodiozko"   
 (Kirmen Uribe) 

Kirmen Uribe daukat izena, 

goitizena "Zelebratu".

Izena zeinek asmatu zidan

ondoko honi galdetu.

Lagunartean gustura nago

 ezin dut hori ukatu.

Maíz ilargitan ateratzen naiz

 ta eguzkitan oheratu.

Errondarako geratu gara, 

badatoz Rafa eta Bingen. 

Konde bat ematen du Mikelek horren tente horren zuzen. 

Iparrorratza galdurik dabil

 atzo Bilbon gaur Gasteizen. 

Jesus María!, koitadu hauek auskalo non galdu diren.

Ez du munduak itxura onik hasi berri den mendean. 

Boteretsuak beti hartzen du debila bere mendean. 

Eskerrak pozik ere badela batean eta bestean.

Etorri laster, zure zain nago, sagarrak ditut labean.

   "Hauskor"   
 (Kirmen Uribe) 

Udazkena da bazterrean.

 Berdez jantzi zara, zirikatzen. 

Eta ni berriz hain hauskor. 

Eta zu berriz horren suhar.

Bai, agían, bizkarrean jarriko nizuke eskua 

hura jaitsi gerrira, dantzatu. 

Ohantzean etzan, lokartu eta

 iluntzean esna.

Desertua da kale honetan.

 Lainoz ¡antzi zara, emankor.

 Eta ni berriz hain hauskor. 

Eta zu berriz horren suhar.

Bai, agian, bizkarrean jarriko nizuke eskua,

 hura jaitsi gerrira, dantzatu. 

Ohantzean etzan, lokartu eta

 iluntzean esna.

Eta zurera sartuko banindu gogoak, 

sorbaldetan pausa, ¡aitsi magalera. 

Sabelera josi, lokartu eta/

ahanzturan esna.

   "Gauza perfektuak"   
 (Kirmen Uribe) 

Oinentzat mesede izan arren, 

zapatentzat sandaliek eskeletoen antza dute. 

Olibondoak bi mila urte betetzen ditu

 baina ez da ezertaz gogoratzen.

Gauza perfektuek ikara sortzen didate. 

Ez ditut atsegin.

Nire letra okerra da, 

pausua okerragoa, egin ahalak egin.

   "Ez eman hautatzeko"   
 (Kirmen Uribe) 

Ez eman hautatzeko

Itsasoa eta Lehorraren artean.

Gustura bizi naiz itsaslabarrean,

Haizeak mugitzen duen zinta beltz honetan,

Gizandi erratu bati eroritako ile luze honetan.

Itsasoarena maite dut batez ere bihotza.

Inozo, haur handi batena bezain.

Orain temoso, orain ezinezko paisaiak marrazten.

Lehorrarena berriz

esku handi horiek ditut gogokoen.

Ez eman hautatzeko

Itsasoa eta Lehorraren artean.

Badakit hari fin bat dela nire bizilekua,

baina Itsasoarekin bakarrik galduko nintzateke,

Lehorrarekin ito.

Ez eman hautatzeko. 

Hemen geratuko naiz. 

Olatu berde eta mendi urdinen artean.

   "Liburua"   
 (Kirmen Uribe) 

Behin amak

azokara eraman ninduen.

Han txito bat erosi zidan.

Txitoa kartoizko kutxa batean zetorren.

Amak nire eskuetan

jarri zuen kutxa.

Senti nezakeen

nire esku-ahurretan

txitoaren hanka txikiak.

Liburua horixe da:

kartoizko kutxa bat

barruan zerbait bizia duena.

   "Infinitu"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

 Zenbat ur tanta daude

itsas zabalean?
Zenbat izar
zeru urdinean?
Zenbat letra
liburuetan?
Zenbat minutu
ote ditu
mundu zahar honek?
Infinitu.
Zenbat malko isuri dira
sufrimentuaren ontzitik?
Zenbat musu banatu dira
maitasunaren kutxatik?
Infinitu.
Baina infinitu
zenbat da, aizu?
Malkoak ur tanta
bihurtzen direnean
minutuak letra
eta izarrak musu
infinitu zenbat den
orduan jakingo duzu.

   "Ogia eta hura"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Hau

hori

eta hura.

Edaririk onena

iturriko ura.

Hemen

hor

eta han

ogia "pan",

ebaki eta jan.

   "Inurria uretan"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Igoko luke zuhaitzik altuena

baina ez luke pasatuko

errekarik txikiena.

Inurri batek

eman dit gaur pena.

Urak zeraman

errekan behera.

Hankak mugitu arren

alde batetik bestera

ezin irten lehorrera.

Nik ez dut nahi ikusi

inurririk uretan,

ez malkorik begietan

ez penarik bihotzetan.

   "Beltza"   
 (Joxantonio Ormazabal) 

Beltzak ez dira ongi bizi

zurien artean.

Ez al dituzu ikusi

zeure etxeko atean?

Iruditzen zait

askotan hobeto bizi dela

txakurra katean.

Denok berdinak garela

esaten dugun bitartean

gezurrik eta goserik

ez da falta

gure gizartean.

   "Ezin dut ulertu"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Amak esaten dit:

"Isilik zaudenean politagoa zara."

Baina sukarrarekin gaixo nagoenean

jartzen dit eskua kopetan

eta begira zer esaten didan, hara:

"Ez al daukazu hizketarako gogorik,

ez al zaude ondo, Ainara?"

Nik ezin dut ulertu.

Zergatik nahi ote nau amak

gaixo nagoenean berritsu

eta ondo nagoenean mutu?

   "Bihotzik gabeko panpina"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Elur zuri hotz-hotzez

egin dugu panpin motza,

tripa handia

eta sudur zorrotza.

Denok entzun dugu

haren hitz-hotsa:

"Nork prestatuko dit,

urtu arte bakarrik,

nork prestatuko dit

bihotza?"

   "Euri tanta"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Ni euri tanta banintz

egingo nuke zure sudurrean txirrist,

lurrera erortzean salto

eta hodeietara joango nintzateke berriz.

   "Gure mundua"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Hostoak agur

udazkenean zuhaitzari

elurrak ere bai

udaberriko eguzkiari.

Etorri eta joan

jaio eta hil.

Gure mundua

biribil borobil

biraka dabil.

Elurra beltz

eta ikatza zuri.

Odola berde

porrua gorri

egia gezur

gezurra egi...

metro beteko sudurra

hazi zait niri.

   "Hiria"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Semaforoa kukuka

hiru kolore keinuka.

Anbulantzia oihuka

ñiu-ñiu-ñiuka.

Motor beltza orruka

burrun-burrun-burrunka.

Auto guztiak marruka:

ziu-fiu-fiuka.

Ilargia kulunka

eta maiteminduak musuka.

   "Eguzkia elurretan"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Elur bigun hotz-hotzak

soineko txuri-txuriz

jantzi ditu

lizar eta haritzak,

azukrezko maindirez

estali harkaitzak.

Zelai zuri leunean

irrista ta txirrista

jolasean dabiltza

eguzkiaren printzak.

"Isil-isilik dator"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Isil-Isilik
Harri leunen gainean,
itsasora doa
ibai gardena.
Horrelaxe dator niregana
maitatzen nauena.

"Ametsak"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Maindire zuri artean
ezkutatzen dira nire ametsak.
Berdinak direla
zuriak eta beltzak.
Nazio probreei laguntzen dietela
nazio aberatsak.
Diruak baino gehiago
balio duela bizitzak.
Isildu direla betirako
bonba eta fusil hotsak.
Baina jaikitzen naizenean
pena hartzen du nire bihotzak.
Maindire zuri artean
ezkutatzen direlako nire ametsak.

"Ama"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Gu garbitzeko
bera zikindu,
urak horixe
egiten du.
Amak bere umea
maite du benetan
iribarre egiten dio
nahiz eta bera egon
barrutik penetan.
Ura da
izadiaren ama
gu gara
amaren zama.

"Bi gezur eta bi egi"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Bi gezur eta bi egi
kontatutzera noa ni.
Gezurra ala egia?
Zortzi eta lau hamabi.
Autoa ala berebil
ni txofer ikasten nabil
gezurra ala egia?
Nire autoak bost gurpil.
Gu hamar anai izanda
bakoitzak badu arreba.
Egia ala gezurra?
Gu hogei senide gara.
Nondik jaiotzen da, nondik?
Nik behintzat hori badakit
gezurra ala egia?
Saguzarra arrautzatik.

   "Askatasuna"   

 (Joxantonio Ormazabal) 

Pinpin-txoria
Txin-txin txin-txiri
kanta kantari,
adarrez adar
salta saltari.
Zezen gorria
ufa-ufaka
ipur saltoka
eta adarka.
Jolaserako
gogoa dauka.
Kaiolarik ez
txoriari!
Ezpatarik ez
zezenari!
Ireki leihoa
askatasunari!

"Zorionak zuri"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Hamar urte
bete ditut bete,
etxean eta kanpoan
zoriondu naute,
bi belarriak, tira eta tira,
gorritu dizkidate.
Erregaliak ere jaso ditut
ez gutxi, dexente.
Orain mahai baten inguruan gaude
gaileta, pasta eta txokolate
eta lagun guztiak niri kantari:
"Zorionak zuri, Bixente!"

"Amaren sabelean"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Goxo-goxo, epelean
hor dago haurtxoa
amaren sabelean.
Negar egingo du
jaiotzean denean,
maxka-maxka hasiko da
amaren bularra
aurkitzen duenean.
Baina utzi oraindik
haurrari bakean
epel-epel, goxo-goxo
amaren sabelean
jaiotzeko ordua
iritsi bitartean.

"Aitonaren bastoia"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Aitona hil zait eta
amonak esan dit:
"Hura zeruan dago
ez izan dudarik".
Eta amonari
galdetu diot nik:
"Baina nola ez du, ba,
eraman bastoirik?"

"Gezurretan"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Elurra beltz
eta ikatza zuri.
Odola berde
porrua gorri
egia gezur
gezurra egi...
metro beteko sudurra
hazi zait niri.

"Negarrez"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Txio eta pio
Txoriaren kantuari
Negarra dario
Ehiztari batek
Lagunik maiteena
Tiroz hil baitio.

"Sí eta no"

 (Joxantonio Ormazabal) 

Goizetan logure

eguerdietan gose,

gazteleraz "no sé".

Goizetan jaiki

eguerdietan jan,

"Lenguaje"eskolan.

Sí eta no

bai eta ez

ikasten ari naiz

las, los, les.

"Txikiegia oraindik"

 (Joxantonio Ormazabal) 

"Zu txikiegia zara oraindik".

Entzun dut hamaika mila aldiz.

Ezin naiz ibili plisti-plasta

ezin naiz ibili zaldiz.

-Ama, ez kendu telebistarik.

Pelikula hori ikusi nahi dut nik.

-Zu txikiegia zara oraindik,

eta zoaz azkar ohera.

Sartu naiz ohean, deitu diot aitari

eta ipuin bat kontatzeko eskatu berari.

Baina gogo gutxi aitatxok

alabaren kutixia betetzeko:

-Handiegia naiz ni, ume,

zuri ipuinak kontatzen hasteko.

Eta bada garaia lo egiteko.

Telebistari begira

aitatxo eta amatxo

egongelan gelditu dira

mantxo-mantxo.

Batzuk handiegiak

besteak txikiegiak...

maindirepean bustirik

daude nire begiak.

   "Maite ditut"   
 Jose Antonio Artze 

Maite ditut 

maite

geure bazterrak

lanbroak

izkutatzen dizkidanean

zer izkutatzen duen

ez didanean ikusten 

uzten orduan hasten bainaiz

izkutukoa...

neure barruan bizten diren

bazter miresgarriak

ikusten.

   "Txoria txori"   
 Jose Antonio Artze 

Hegoak ebaki banizkion

nerea izanen zen

ez zuen aldeginen

bainan,

honela

ez zen gehiago txoria izanen

eta nik...

txoria nuen maite.

   "Hondarraren gainean"   
 Mikel Lasa 

Enamoratua hondarraren gainean

idatzi du zure izena maitea

hondarraren gainean eta uraren  ertzean

B. La femme que j´ai choisie

la femme que j´ai chérie.

Irudi banal eta eternalak

(bihotza eta gezia)

marrazten nituelarik

hondarraren gainean eta uraren ertzean.

   "Pinpirin-pinpirin"   
 Manuel Lekuona 

Maria Birjina

neska zanean,

goizean lan, eta

arratsaldean

jostera juten zan;

eta bidean, 

bear bada igaro

larros artean,

ta larros artetik

igarotzean, tximeletatxoak

(zazpi batean)

egotzen zioten

buru gaiñean

pinpirin-pinpirin

koroi antzean.

Lili bat

hartu

eta hostoz hosto

erantzi

eta harek zu ere

 amets

eta harek zu ere

erantzi

eta hoztoz hosto

hartu

lili bat.

   "Bakarrik"   

 Jose Antonio Artze 

Bakarrik sartzen gara mundura,
bakarrik,
bakarrik irteten mudutik, 
bakarrik, 
guztiok.

Bakarrik egiten du bakoitzak,
bakarrik,
mundu honetako bidea,
bakarrik,
beste munduetakoa ere,
bakoitzak berea duen bide bakarra.

   "Zure besoetan"   

 Mikel Lasa 

Maitea zure besoetan

ez da ilargirik ez izarrik

zure besoetan maitea

galdu egiten naiz ez dakit nongo bideetatik.

   "Eta ene ... falta bazaizu"   
 Koldo Izaguirre 

Eta ene haserrea falta bazaizu

alferrik dira leunak zure begiak

eta ene musua falta bazaizu

haizeak ezpainak hostogabetzen dizkizu

eta ene hitza falta bazaizu

ezin duzu inolaz ere kantatu

eta ene ametsa falta bazaizu

zertarako bakarrik paseatu

eta ene gozputza falta bazaizu

bilusik zoaz.

   "Nire aitaren etxea defendituko dut"   

 Gabriel Aresti 

Nire aitaren etxea
defendituko dut.
Otsoen kontra,
sikatearen kontra,
lukurreiaren kontra,
justiziaren kontra,
defenditu
eginen dut
nire aitaren etxea.

Galduko ditut
aziendak,
soloak,
pinudiak;
galduko ditut
korrituak,
errenteak,
interesak,
baina nire aitaren etxea defendituko dut.

Harmak kenduko dizkidate,
eta eskuarekin defendituko dut
nire aitaren etxea;
eskuak ebakiko dizkidate,
eta besoarekin defendituko dut
nire aitaren etxea;
besorik gabe,
sorbaldik gabe,
bularrik gabe
utziko naute,
eta arimarekin defendituko dut
nire aitaren etxea.

Ni hilen naiz,
nire arima galduko da,
nire askazia galduko da,
baina nire aitaren etxeak
iraunen du
zutik.

   "Balet zoragarria"   

 M. Zarate 

Urdinaren pozetan

txoriak kantari,

haizeari musuka

dantzan larrosa bi.

Argi eta kolore,

usai eta bizi,

udaberri goizeko

balet zoragarri.

   "Ez zaitez joan"   

 Amaia Lasa 

Ez zaitez joan,

eman zaidazu zeure gorputzaren beroa

eta zeure ezpainari nere amodio dastatzen,

ez zaitez joan,

atoz,

zeren, gorputza somatzen dut gogortzen

eta neure burua hiltzen,

ez zaitez joan,

atoz nere bigunaren babesera.

  "Zure begietan"   

 Koldo Izagirre 

Zure begietan

urratu nuen

goiza,

zure bularretan

 lurperatu nuen

 eguzkia,

zure hortzetan

hozkatu nuen

haserrea,

zure hitzetan

gorde nuen

poema

zure soinean

galdu nituen

eskuak

zure ezpainetan

ahantzi nituen

neureak.

  "Soldado hilaren ama"   

 Joseba Sarrionaindia 

Goizean jaso du gutuna

Michel Iriart soldaduarean amak,

semeak kasrnatik izkiriatua,

eta ireki orduko 

hauzokoei erakutsi die.

Gero sukaldera sartu

eta irakurri du:

"Gerla maniobretan ari gara,

gure etsaiarena ere

geuk egiten dugu, eta badirudi 

ez dugula Eguberriotan 

etxera joaterik ukanen,

bidal izaidazuz gaztainak,

mosuak, Michel".

Amak orain gutuneko

beste paper zatia ireki eta,

letra ezagutu gabe, soegin du:

"Gutun hori eman zidan bart

Michelek, goizaldian hil da, 

lagun paregabea zen gu guztiontzat,

doluminak, Jean Larrieu".

Ama, bere malkoak xukatu,

bigarren papera amantalpean gorde

eta kalera doa

semearen gutuna hauzokoei irakurtzera

eta gaztainak erostera.

  "Xarmegarria zira"   

 Imanol 

Xarmegarria zira, eder eta gazte

ene bihotzak ez du zu baizikan maite.

Bertze zenbait bezala, ote zira libre?

Zurekin ez ezkontzeaz dudarik ez nuke.

Xuri-gorria zira, arrosa bezala;

profetak ere dira mintzo hola-hola.

Araberan bazinu gorputza horrela,

iduriko zinuen... zeruko izarra.

Oi, maitea, zatozkit plazer duzunean,

nehork, ikusi gabe, ilhun-nabarrean;

lagun bat badukezu joaiteko bidean,

hark ezarriren zaitu trankil bihotzean.

Plazer eginen duzu, ixiltzen bazira,

haur iñorantak hola tronpatzen baitira.

Ez da enetzat ina halako segida...

bertzalde zure baitan ez naiteke fina.

Adios bera orai, ene arraroa,

hori dela medio herritik banoa;

bihotza trixte eta kexuan gogoa,

beti jarraikiren zait zur´amodioa.

   "Maitasunezko gau hartan"   

 Salbatore Mitxelena 

Maitasunezko gau hartan

errainuz zegon aintziran

ortzen hanbat izarño

uretan islatzen ziran...

Ez duzu gogoan nola

izarñok islatzen ziran

errainuz zegon aintziran?

Halaxe nerau gau hartan

zure begien distiran

liluraz zenun begiran.

barkar-bakarrik sarritan

nihoakio ordudanik

baina goibeldu zanetik

aitzirak ez du izarñorik...

Zeru goibeldu zanetik

aintziran ez da izarñorik.

Aintziran ez da besterik:

orbel oroimingarriak

urlo geldian lo soilik...

   "Zein ederra dan!"   

 Salbatore Mitxelena 

Zein ederra dan

olerkaritza

bihotzak min duanean!

Zein ederra dan

somatu nuen,

ama, zu hil zinanean.

        Zeruainoxe

        kanta jaso nahi

nizuke, otoitz antzean;

        berez ezinda,

        bidaltzen dizut

otoitzarekin batean.

        Zein ederra dan

        olerkaritza

otoi bihurtzen danean!

"Amodioa zer dan!"   

 Salbatore Mitxelena 

Amodioa zer dan

galde ala alabak,

kolkoan darantzuio

—oi danez!— karnabak:

Arrosa bat bezela

duzu amodio:

eder zorakorrena,

ez ukitze ezkero.

Goiz ta arrats, oxkirriaz

dantza eta musu,

usai gozoz baratza

txoratuko dizu.

Baña iñork itxumenez

atzitu nai balu,

ez margo ta ez atxon

oi da ostokatu.

Orriak soilduz gero,

ez duzu besterik:

arantzak txortenean,

suminki, zorrotzik...

Amodio ori dala

konta ala karnabak,

ez ordea siñesten

—oi danez!— alabak.

"Udazkenez igartzean!"   

 Salbatore Mitxelena 

UDAZKENEZ IGARTZEAN

LORATXOAK BARATZEAN,

AMODIORIK EZ DUENAK

EZ DU MIÑIK BIOTZEAN.

Aberriak zetzan iltzer...

Batzuk zesaten: guri zer?

ta ajolagabe lekutu ziran

Ama utzita, biotz anker.

GAUR ARROSA BAT-BATEAN

BERRITZEN ASI DENEAN,

AMODIORIK EZ DUENAK

EZ DU MIÑIK BIOTZEAN.

Min orain eta miña len

Aberriak sorrarazten...

Atzo oñarez ta orain lei berriz

ezin ezertan atseden.

Biotz orrek ez atseden

Euskalerria jasotzen.

Aberrimiñez izor dagonak

eztu askirik izaten.

Zenbaitzuk diote: gaur jai!,

jolaserako txit alai.

Abertzaleak Erri oindian

ziñitza: Ama, agindu, zer nai?

Euskotarrak: ez atseden

Euskalerria jasotzen.

Aberri miñez izor dagonak

ez du naikorik egiñen...

EDERREN DANEN ARTEAN

ABERRIA AMESTEAN,

AMODIORIK EZ DUENAK

EZ DU MIÑIK BIOTZEAN.